Verduurzamen monument; geschiedenis van glas

Bij de keuze voor vervanging van het glas in de verduurzaming van een monument is het goed om de historie van glas te kennen. Het verwarmen van monumentale panden is altijd een uitdaging geweest, en al helemaal in vroegere tijden. Toch hadden de Romeinen al ingenieuze verwarmingssystemen ontwikkeld die de warmte van een ondergronds vuur verspreidden in een ruimte onder de vloer. Het comfort moet niet heel anders zijn geweest dan wat we tegenwoordig gewend zijn. In koudere klimaten was het verwarmen van grote vertrekken echter lastiger. Hoge plafonds waren statusverhogend, maar energetisch natuurlijk niet erg handig.

Glas was aanvankelijk een luxe product, vandaar dat houten luiken de gure wind moesten tegenhouden, wat lang niet altijd lukte. Zware, gevoerde gordijnen waren vooral bedoeld om de koude te weren. Aan de kille wanden hingen geweven wollen wandtapijten. Tijdens strenge vorsten, die frequenter voorkwamen dan tegenwoordig, moesten de bewoners vaak nog extra kleding aantrekken. Pas in het begin van de 13e eeuw kwamen de eerst verwarmde slaap- en woonkamers met open haard, evenals brede deurportalen met dubbele deuren die een isolerende werking hadden.

Alleen voor de rijken

De glasfabricage heeft een lange ontwikkeling doorgemaakt: van kleine, ruitvormige stukjes glas gevat in lood via grote vensters naar volledig glazen gevels. In onze streken kwam het gebruik van vensterglas pas echt op gang vanaf de late Middeleeuwen voor in eerste instantie kerken. Vanwege de prijs konden alleen de rijken zich blank vensterglas veroorloven. Vandaar dat dit glas aanvankelijk voornamelijk was te vinden in kastelen en stenen stadshuizen.

Het vensterglas zoals wij dat nu kennen werd eind negentiende eeuw ontwikkeld. Uit een oven werd een brede band stroperig glas omhoog getrokken in een verticaal geplaatste koelschacht. Deze techniek werd gaandeweg verbeterd. Een belangrijke verbetering was het zogenoemde Pittsburgh systeem uit 1921, waarbij het glas omhoog werd getrokken langs een balk die tien centimeter onder het glasoppervlak was bevestigd.

Het handmatig getrokken glas bevatte per definitie een bepaalde mate van vertekening, reliëf en verkleuring. Omdat het verticaal omhoog werd getrokken, van vloeibaar naar vast, bleven er trekstrepen en oneffenheden achter in de vorm van bobbeltjes en belletjes. Dat geeft het glas ook een nostalgische karakter, eigenschappen die men voor monumentale panden graag wil behouden.

Floatglas

Vanaf 1959 leidde een nieuw productieproces tot het huidige moderne floatglas. Daarbij wordt vloeibaar glas uitgegoten over een bad met vloeibaar tin, waar het op blijft drijven (vandaar de naam ‘float’). Op deze manier bereikt men een perfect gladde onderzijde en perfect gladde bovenzijde.

Monumentenglas

Modern glas wordt verkregen door glas horizontaal te laten vloeien, waardoor heeft het een smetteloos oppervlak heeft, maar niet de voor monumenten gewenste nostalgische uitstraling. Modern floatglas kun je echter zodanig bewerken dat er oneffenheden en vertekeningen ontstaan die kenmerkend zijn voor het glas van vroeger. Men spreekt dan over monumentenglas of antiek glas. 

Fabricage

Om bij de fabricage van monumentenglas bellen, strepen en onregelmatigheden aan te brengen, wordt het glasmengsel zo weinig mogelijk gelouterd (gezuiverd), terwijl gedurende het blazen door verschillende technieken het effect nog kan worden versterkt. De dikte van antiekglas is zeer ongelijk en ook daardoor kan de kleur per glasblad sterk verlopen. Om de schittering weg te nemen wordt het glasoppervlak doorgaans nog speciaal behandeld.

Bij de keuze van glas is het belangrijk om eerst de periode te bepalen. Uit welk jaar stamt het monument? Glas voor 1920, ook wel bekend als ambachtelijk glas, kent bijvoorbeeld een sterke vertekening, glas tot 1960 een lichte welving. Daarna wordt het vlakglas. Binnen Monuglas® hanteren we drie tijdsperiodes die overeenkomen met de ontwikkelingen in de geschiedenis, te weten Monuglas® Historic (voor 1920), Monuglas® Classic (1920-1960) en Monuglas® Modern (na 1960)

Samenstelling

Om de isolerende werking te verkrijgen die heden ten dagen gewenst is, wordt het monumentenglas gecombineerd met een gewone vlakke ruit (aan de binnenzijde) in een extra dunne samenstelling. Tussen de ruiten kan verschillende soorten gas gebruikt worden om de isolatiewaarde zo hoog mogelijk te krijgen.

Keuzehulp

Door gebruik te maken van de keuzehulp kan je eenvoudig bepalen welk type Monuglas® past bij het monument en de wensen voor gebruik.

Lees hier de eerste blog in de serie – Verduurzamen van monument; waar te beginnen?
Lees hier de derde blog in de serie – Verduurzamen van monument; de selectie van het juiste glas

Deel

Op de hoogte blijven van de laatste inspiratie en onze artikelen?

Wat klanten van Monuglas® vinden

Direct contact

Bart Vroegh

Bart Vroegh

Onze adviseurs staan voor u klaar!

Heeft u bijzondere vragen over glas? Bent u benieuwd naar de mogelijkheden voor uw monumentale pand? Wij helpen u graag. Vul het onderstaande formulier in en wij nemen zo snel mogelijk contact met u op:

Vul je naam in.
Vul een (geldig) e-mailadres in
Voer uw telefoonnummer in.
Deze site wordt beschermd door reCAPTCHA en Privacybeleid en Servicevoorwaarden van Google.